Гилос меваси серсув, зич, ёқимли хўраки ҳисобланиб, унинг таркибида 13-27 % гача шакар моддаси мавжуд. Гилос бошқа мевали дарахтларга нисбатан касаллик ва зараркурандаларга анча чидамли, аммо, унга асосан уларга қушлар (40-60%) томонидан зарар етказилиши мумкин. Гилос совуққа ҳам бардошли мева бўлиб, -28 градус совуққа дош бера олади. Ўзбекистонда шароитида гилоснинг энг яхши мослашган навларни экиш мақсадга мувофиқ ҳисобланади. Гилос тупроқ иқлим шароитига жуда талабчан: унумдор ерларда яхши ривожланиб ўсади, шағалли тупроқларга ҳам яхши мослаша олади. Шўрланган, намлиги ортиқча ёки намлик етишмайдиган ерларга мослаша олмайди. Шағал қатлами юза жойлашган ерларда секин ва кучсиз ўсади. Гилос ҳаво намлигини унча талаб қилмайди, бироқ, мевалари пишаётган даврда ёмғир ёғиши уларни ёрилиб кетишига олиб келади. Мевали гилос дарахти 5-6 йилдан сўнг ҳосил бера бошлайди.