Асаларичилик – қишлоқ хўжалигининг тармоқларидан бири, асалариларни асал, мум ва бошқа маҳсулотлар (асалари сути, асалари елими, асалари заҳари ва бошқалар) олиш, шунингдек қишлоқ хўжалиги екинлари ҳосилдорлигини ошириш учун уларни чанглатиш мақсадларида боқиш. Испаниядаги Аран ғоридан топилган археологик маълумотларга кура А. милоддан аввалги 10 – 5-минг йилликларда ҳам мавжуд бўлган деган тах-минлар бор. "Таврот", "Библия" каби диний китобларда ҳам А. тўғрисида маълумотлар келтирилади. A. тарихида бир неча босқичлар бўлган. Дастлаб одамлар асални ўрмон ва тоғларда дарахтларнинг коваклари, тошлар ёриқлари, ғорларга уя қўйган асаларилардан олганлар. Бун-дай А. теримчилик ва овчиликнинг бир тури ҳисобланган. 1814-йилда рус асаларичиси П. I. Прокопович ромли асалари қутисини, 1865-йилда чех асаларичиси Ф. Грушка асалажратгични кашф етиши билан кўпгина мамлакатларда А. сердаромад тармоққа айланди. 20-асрнинг 20-йилларидан махсус А. хўжаликлари пайдо бўлди.A. Ер юзасининг барча қитъаларида тарқалган. БМТ маълумотларига кўра 1970-йиллар бошида жаҳонда 40 mln.ga яқин асалари уя (оилалари) мавжуд бўлган.