чеварликда — тикиш, қирқиш, ямаш, кашта гулларини тикишда ҳосил бўладиган бахялар тизмаси, буюмларнинг тикиб бириктирилган жойи. Газлама, чарм, тери ва бошқаларни тикишда бирор буюмни нақшли кашталар билан безаш, кийим тикишда қисмларини бириктиришда қўлланади. Чок қўлда (игна, ангишвона, илмокли сўзон игна, бигиз ва бошқа билан) ва тикув машинасида тикилади. Чок текис ва пишиқ чиқишида ипнинг сифати катта аҳамиятга эга. Агар ип яхши пишитилса, чок текис ва зич чиқади, ип хом пишитилган бўлса, таранг тортилмай, чок ғадирбудур бўлади. Чокда табиий (ипак, пахта, жун) ва сунъий толалардан фойдаланилади. 19-асргача чок, асосан, қўлда тикилган. 19-асрнинг 2ярмидан Европа мамлакатларида чокни тикув машинада тикишга ўтилган. Чоклар тикиш техникаси, расмлар мужассамоти ва гуллари билан бирбиридан ажралиб туради. Бадиий каштачиликда палак, сўзана, гулкўрпа, зардевор, жойнамоз ва бошқа бадиий буюмлар қадимда турли хил чок билан қўлда тикилган. Ҳозир ҳам қўлда, ҳам махсус попоп машиналарда тикилмоқда. Тикувчиликда кийим қисмларининг ип ёки елим ёрдамида бириктирилган жойи чок ҳисобланади